Corina Sas Fotografie: Onder aan de dijk

3 maart 2018

Onder aan de dijk

Om deze foto te maken ben ik de Oosterdijk afgedaald en heb ik gelopen door bosschages en drassige grond tot aan het riet. Deze plek had ik al eens eerder bezocht maar toen was het IJsselmeer bevroren en waren er ijssculpturen langs de kustlijn van het IJsselmeer. Dit was bijna op dezelfde datum, alleen een jaar eerder.  Op deze foto  kijk je over het riet naar de vuurtoren De Ven, die trots en vier onder aan de Oosterdijk staat, precies in de bocht. Zodat de schippers zich hierop konden oriënteren en zo de weg wisten over de woelige baren van de voormalige Zuiderzee en later het IJsselmeer.

Lees verder

Servan Ott Fotografie: Jan-van-Genten beelden tijdens de zonsondergang – Helgoland

Even een sprongetje terug naar de afgelopen zomer waar we met de fotogroep veel bijzondere beelden hebben gemaakt van Jan-van-Genten. Op Helgoland het laatste (Duitse) Waddeneiland in de rij Nederlandse en Duitse Waddeneilanden een stuk verder in de Noordzee.

Verschillende avonden prachtige zonsondergangen vanaf de 65 meter hoge kliffen, wat gave fotomogelijkheden bood. 

Een paar beelden tijdens 1 van die zonsondergangen. 

  • Foto 1: f/11, 1/4000 sec., Iso 320
  • Foto 1: f/11, 1/1250 sec., Iso 1250
Lees verder

Corina Sas Fotografie: Spiegeling: wat is realiteit?

Spiegeling: wat is realiteit?

Heb zo m’n vaste padje om boodschappen te gaan doen. Dat is via de polder en rij dan met de auto langs een sloot die uitmondt in een soort vijver. Gelukkig is het wel verbonden met de andere sloten door middel van duikers anders zou het water daar veel te hoog komen te staan. Helaas is de brug, aan de doorgaande weg, in de jaren 70 verdwenen. Het was die dag bewolkt en windstil en toen ik erlangs reed zag ik in dat water een heldere spiegeling van de het oude bouwers huisje en de bomen die er staan. Snel naar huis om de camera te pakken, dat kon nog wel eens leuk worden.

Lees verder

Corina Sas Fotografie: Vrolijke Kleuren

Vrolijke kleuren

Een veld bloeiende anemonen kom je niet zo vaak tegen op de akkers in West-Friesland. Toch worden ze wel hier geteeld. Er zijn wel 120 soorten anemonen. Een anemoon is een echte bijen en vlinderplant en je koopt ze als kleine knolletjes of als plant. Je kunt ze van januari tot december planten. Ze bloeien, afhankelijk van het soort, van april tot oktober.  De anemonen op de foto zijn de zomerbloeiers en zijn vast en zeker geplant voor de knolletjes net als de tulpen en hyacinten voor hun bollen. Mijn buurman had eind jaren zestig ook een hoekje anemonen op zijn landje staan. Hij teelde ze voor de knolletjes. Die knolletjes zien eruit als truffels. Als klein meisje kwam ik daar wel over de vloer om te spelen met de buurtkinderen. Ik zie hem nog staan in zijn boetje, die achter zijn huis stond: 2 gaasbakken op de pellerstafel. De ene bak met gerooide anemonenknolletjes, in de andere bak de gepelde knolletjes. Hij pelde ze altijd zelf, het was schijnbaar een secuur klusje. In ieder geval was het voor ons zeer interessant! We keken geboeid naar zijn grote handen, waar de klei nog onder zijn nagels en in groeven van de handplooien zat. Die handen die een voor een knolletje ter hand nam en deze pelde, tot meerder knolletjes. Wat een werk! 

Dit vrolijke veld kwam ik tegen in Benningbroek. 

Foto gemaakt 30 juli 2018

Corina Sas

De weidegang

De weidegang

Wat is dat toch mooi: een tocht met de motorschuit door het West-Friese landschap. De schuit vaarde van Onderdijk, via het Egboetswater naar de Broerdijk langs Oostwoud. Daarna gingen we door Twisk, langs Lambertschaag, waar we uitkwamen op het water wat naast de Westerzeedijk/N239 loopt. Op een gegeven moment wees de vaarroute naar Opperdoes. En deze bracht ons van Opperdoes naar Medemblik om dan via de wateren van Medemblik, de kleine en de grote vliet, weer terug te varen naar Onderdijk.

Lees verder

De Boet

De Boet

Een boet of boetje is het West-Friese woord voor schuur(tje) of loods, meestal vrijstaand en van hout.  Men onderscheidt o.a. de volgende boeten of boetjes: een bouwersboet, skeipeboet, peerdeboet, koôlboet of fietseboetje en veldersboetje.  Het veldersboetje stond in het veld, op het land. Daar konden de bouwers schuilen voor de regen, daar lag wat gereedschap en had men schaft- en konkeltoid (koffie/theedrinken).

 De deur op de foto biedt toegang tot de bouwersboet. Die deur is regelmatig hersteld en ooit is de boet eens in de teer is gezet. Het originele hang en sluitwerk functioneerde blijkbaar niet meer, want er is een slot opgemaakt tegen inbraak.  Ook zit er een deurknop op om de deur beter dicht te trekken.  Wanneer je de deur openduwt en de boet binnenkomt heb je rechts een ramenpartij met daaronder een lange tafel gemaakt van houten planken. Aan die lange houten tafel werden o.a. de tulpenbollen gepeld. De bakken of manden waarin de tulpenbollen zaten, gepeld of ongepeld, stonden gesorteerd aan de linkerkant, achter de pelsters. Wanneer je rechtdoor loopt is er nog een deur. De deur die toegang biedt naar het schuithok met  schuur.

Lees verder

Een stilleven in een schuur

Een stilleven in een schuur

Soms kom je wel eens op een plek waar nog landbouwgereedschap ligt uit de vorige eeuw. Nee dit is geen museum, maar gewoon een hoekje in een schuur van een bouwer. Een tulpenbouwer die allang is gestopt met de tulpenteelt en zo af en toe wat heeft opgeruimd. Op deze manier neemt hij afscheid van zijn beroep en het werken op het land. Zijn leven draaide om de tulpen.

Lees verder

Het meisje met de vlinders

Bij een kringloopwinkel heb ik jaren geleden een beeld, van beton gekocht. Dat beeld, een meisje, heeft al op verschillende plekken in de tuin gestaan en is inmiddels verweerd en begroeid met mossen.  Dat maakt het beeld juist zo mooi. Als je goed kijkt naar haar ogen, lijkt het net of ze pupillen heeft. Dat komt door de verkleuring van het beton. Ze staat nu alweer een aantal jaren op een betonnen bankje onder de perenboom.  

Er lag een overrijpe banaan in fruitschaal die ik eigenlijk in de kliko wilde doen. Maar omdat ik had gelezen dat overrijpe bananen een lekkernij voor vlinders zijn wilde ik dat wel uitproberen of ze er daadwerkelijk op af zouden komen.

Lees verder

Een uur later

Een uur later

Afgelopen zaterdagavond liep ik vanaf het Andijker strandje richting de Kom om een mooi standpunt te vinden voor het maken van een foto. De lucht was vrij helder en er waaide een stevig briesje. Een enkeling was nog aan het kitesurfen.  De zon stond al laag aan de hemel. Ik merkte op dat meerdere mensen wilden genieten van de zon die langzaam achter de horizon zou verdwijnen. Bij de kom besloot ik toch weer terug te gaan, terug naar het strandje!

Op de terugweg zag ik twee personen zitten op grote IJsselmeer keien, kijkende naar de ondergaande zon.  Ondanks dat ik stevig doorliep draaide Ik me toch nog even om en zag ineens “het plaatje”: 2 mensen die genieten van de ondergaande zon op een klein schiereilandje in het IJsselmeer. Het eilandje gemaakt van keien en begroeid met struiken. Het doorkijkje heeft zicht op het stadje Medemblik met haar twee kerktorens. Dit is ook de Vooroever.

Lees verder

Eens …

Eens …

Je kent ze wel, midden in het landschap van die grote Pyramides met een rieten dak. Zeer functioneel ingedeeld voor het bestaan als boer. Er zijn boerderijen die nu vallen onder monumentenzorg en in de oude staat hersteld worden. Of er zijn boerderijen die zo aangepast zijn dat ze een andere bestemming krijgen zoals een B & B, camping of zorgboerderij.

Ze sieren nog steeds het Hollands landschap, maar worden wel zeldzamer. Deze boerderij bestaat ook niet meer. Ben er vorige week nog geweest, er is nu helemaal niets meer van over.  Alleen een stapel hout, stenen en een stukje van een gevel wat nog overeind staat. 

Lees verder

Wat zie jij?

Wat zie jij?

Vaak reed ik er voorbij zonder er enige aandacht aan te besteden en dat zal menigeen ook zeker hebben gedaan. Totdat het licht en de stand van de zon er invloed op kreeg. De foto van de tunnelkas is gemaakt toen het windstil was en als gevolg daarvan kreeg je een rimpelloze spiegeling in het water. Die spiegeling maakte het zo dat je nu op de foto helemaal geen tunnelkas, maar iets heel anders kunt zien. 

Ik weet dat het een raar gezicht was, dat ik gehurkt in de berm zat om een foto te maken. Want ja, die pose trok de aandacht. Tijdens het fotograferen keek ik regelmatig maar eens om, met de bedoeling dat het goed met me ging en dat er niets aan de hand was. Want regelmatig merkte ik op, dat voorbijgangers toch vreemd opkeken en zich afvroegen: wat doet die nu? Of is dit de moeite waard om er een foto van te maken! Niks van aantrekken dus, zij zagen niet wat ik zag op dat moment!

De kassen op de andere foto veranderden door het licht van de zon in een soort van “tegen elkaar neergezette blokken”, een soort van winkelcentrum, warenhuis o.i.d.

Wat zie jij in deze foto’s?

Foto’s gemaakt op 16 maart en 20 april 2020

Corina Sas

Met goede bedoelingen

Met goede bedoelingen

Soms kom je wel eens in schuren waar de tijd stil heeft gestaan. Deze schuur is in de jaren 60 gebouwd: groot en modern voor die tijd! Dit soort schuren zijn zeer fotogeniek: er is van alles te zien! Zo’n schuur is echt een gebruiksgoed voor onderdak van b.v. vee, opslag voor veevoer, gereedschappen en landbouwwerktuigen. Ook een tractor stond er gestald. 

Bij het maken van de foto had ik alleen oog voor de tractor achter de schuifdeur, de schuifdeur die de helft van het tractorwiel bedekte. Niets is in scene gezet. Toen de foto eenmaal gemaakt en bewerkt was zag ik meer: de schuifdeur zat ook precies tot de helft van het raam welke zich boven de deur bevond. 

Schoonmaken was er al een lange tijd niet gedaan, maar zeker wel bedacht met goede bedoelingen. Tegen de muur leunde de ragebol op een roestige pen die uit de muur stak. De ragebol ooit eens met goede bedoelingen gekocht en gebruikt. Op de foto versleten en behangen met het spinrag die eigenlijk met de ragebol weggehaald moest worden.

Foto gemaakt op 13 april 2020

Corina Sas

Schuithok

Schuithok

Vele landbouwers gebruikten een schuit om via de waterwegen in de polder, naar hun akkerland te varen. Met het benodigde materiaal die ze nodig hadden gingen ze s’ morgens vroeg naar het land en kwamen s’ avonds thuis met hun oogst. Je hoorde de schuit al uit de verte aankomen, het herkenbare monotone geluid van de van de Lister- of Ferryman motor. Bij hun woning stond een bijna net zo’n grote schuur waar de landbouwer voor zijn schuit een beschutte plek had laten maken. Dit in de vorm van een overkapping of een schuithok: een schuthok voor de schuit.

Je ziet deze schuithokken of overkappingen vooral nog in de dorpen die aan de vaarroutes liggen en dan zelfs nog compleet met schuit.

Lees verder

En daar sta je dan

Hoeveel keer ik wel niet teruggegaan ben om deze foto te maken tot dat ik tevreden was? Je zult je afvragen waarom ga ik dan steeds terug? Dat heeft te maken met het beeld wat ik zie op mijn netvlies: zoals ik het zie wil ik het op de foto. Maar dat lukt niet altijd. De gele mosterdzaad bloemen op de voorgrond, niet te veel witte strepen van het fietspad op de foto, hoe lopen de lijnen van de tulpenvelden? Het lastigste was het hek boven op de dijk, ik moest zo staan dat de bovenkant van het hek net onder de boerderij kwam te zitten, want anders keek je door het hek en dat was het geen gezicht. Ja, ben soms best kritisch.

Lees verder

Dwaling

In een mooi kleurig tulpenveld zie je soms daarin een tulp van een andere kleur. Dit noemt men een dwaling. Een dwaling is een zaadje die tijdens het schoonmaken van de rooimachine, na het rooien van de tulpenbollen, toch is blijven zitten. Gebruik je de rooimachine weer voor een ander soort tulp dan kan het zijn dat dit zaad tussen de tulpenbollen van het andere soort komt. En zich zo vermengt.

Die dwalingen zijn juist mooi om te fotograferen. Ga er maar eens naar op zoek in het tulpenveld. Je zult je verbazen! Je ziet ze ineens “overal” staan. Bij het maken van foto’s kun je letten op symmetrie en/of ritme. Het lijkt eenvoudig maar vraagt veel geduld. Het kan soms een kleine stap naar links of rechts schelen. Op de foto zie je rode dwalingen in een veld van witte tulpen. Het grappige van deze foto is dat er in de verte beregend wordt en dat het lijkt alsof de waterstraal van de beregeningsinstallatie de kelk van de tulp vult. In de verte de witte vierkante vuurtoren “De Ven” met  de rode alpinopet.

Op de andere foto, hetzelfde tulpenveld maar dan één rode dwaling tussen de witte tulpen, de blauwe lucht op de achtergrond. Toepasselijke foto voor deze periode, rood, wit en blauw. De rode dwaling die als eenling tussen de eensgezinde staat zorgt voor verbinding: het is maar hoe je het bekijkt. 

foto’s gemaakt op 24 april 2019

Corina Sas

De tijd stond even stil

De tijd stond even stil

Vorige week rond 18.00 uur zag de lucht er best bijzonder uit. Er waren brede wolken strepen met daaronder aan de horizon een blauwe lucht. De zon ging die avond rond 21.10 uur onder en het zou nog wel de moeite waard kunnen zijn om even na het sporten nog wat plaatjes te schieten. Maar ja, of dat rond 20.00 uur nog zo is?  Ik nam toch maar mijn camera mee.

Lees verder

Corina Sas: Nostalgie

En daar stond ik op de brug van de Droge Wijmersweg, om de ondergaande zon te fotograferen. Onder die brug loopt een brede sloot die de Groote- en de Kleine Vliet met elkaar verbindt. Een mooie vaarroute van Onderdijk naar Medemblik. Hoe ik dat had bedacht om daar een foto te maken? Eigenlijk is daar een gewoon antwoord op: de foto is van 9 april 2017.

Lees verder

Van de storm Eunice is het ook genieten

Vrijdag 18 februari: storm Eunice raast over ons land. En dat hebben we geweten. Kon het niet laten om even achter dijk te gaan kijken. Rond 15.00 uur parkeer ik de auto onder aan de dijk om verder  te lopen naar het strandje van Andijk. Met de wind in de rug loop ik de dijk op. Zou ik het wel doen? Moet ook weer terug…

Bij het strandje aangekomen waait m’n bril van m’n neus. En die bril heeft dezelfde kleur als het zand. Ik denk gelijk aan de manier hoe je het beste wild kunt spotten. Wild heeft een schut kleur en als je kijkt over het land dan neem je ze sneller waar, dan als je gaat zoeken naar… Zo vond ik mijn bril ook gelukkig weer terug: kijkend over het zand. Mocht ik mijn bril niet terugvinden dan had ik voor me zelf al besloten om  zonder bril door te lopen.

Lees verder

De dooi is ingezet: dit maak je vast geen tweede keer mee!

Vorig jaar, 20 februari, reed ik de Zuiderdijk op toen de zon net tussen de bewolking even tevoorschijn kwam. Ik kon nog net een foto maken, wat leek op een zonsopkomst. Echt zonnig dag beloofde het die dag niet. Hoe zou zijn als de zonsopkomst wel te zien was?

Dus besloot ik de volgende dag weer op pad te gaan en dan maar hopen op meer geluk! En geluk had ik, want wat ik toen zag! Voordat de zon echt te zien was waren er vele kleuren: oranje, geel, roze. Zelfs het ijs in het Markermeer kleurde in de reflectie mee. Het was passen en meten in de zoeker om het “een beetje leuk” op de foto te kunnen krijgen. De sluierbewolking  zorgde voor een mooie weerkaatsing van het licht en maakten de mooie kleuren. Maar er was nog iets wat die kleuren zo bijzonder maakten, maar dat wist ik toen nog niet….

Lees verder

Als het heeft gesneeuwd … Deel II

ik neem jullie weer mee naar de korte winter van 7 t/m 14 februari 2021, een jaar geleden. Na die eerste dag van harde stormachtige wind en sneeuwval,  kwam er een periode van vorst. Die stevige wind en vorst maakte, langs het IJsselmeer, van  het opspattende water mooie ijssculpturen van de struiken, hekken en het riet. Ook  de keien langs het water werden meegenomen in de bevroren bouwwerken. De foto die ik heb gemaakt was langs de IJsselmeerkust bij Medemblik. Bewolking kwam opzetten en vormde een bijna overeenkomstig geheel met de ijssculpturen. Zo waren er langs die waterlijn richting  Enkhuizen zeker ook mooie ijssculpturen te zien. 

Lees verder

Kraakhelder en windstil

Jachthaven Andijk

Vorig jaar, 20 december, liep ik op de dijk om Buurtjeskerk, anno 1667, te fotograferen. Weet je die foto nog, met die ene ster voor het raam? Als je de trap van de dijk, tegenover het kerkje, op loopt zie je direct Buurtjes haven. Deze haven bestaat al vanaf de 17de eeuw tot ver in de jaren 30 van de vorige eeuw! De haven was een echte vissershaven. Een thuishaven voor de Andijker vissers. Een schuilhaven, bij slecht weer, voor de vissers uit andere plaatsen. In 1927 is men begonnen met het aanleggen van de Afsluitdijk, in 1932 was de dijk gereed. Zuiderzee werd IJsselmeer. Nu was de visserij al geen vetpot, in de zestiger jaren liep de visvangst helemaal terug.

Lees verder

Wat maakt het verschil?

Wat maakt het verschil?

In het verhaal van vorige week had ik geschreven: wat zal de volgende dag brengen? En wat denk je? die dag had het gevroren, het was licht bewolkt en er was  een mogelijkheid om de zonsopkomst  te zien.  Dus ik  naar dat mooie stukje polder, Andijk Oost. Dat  stukje polder heeft nog een vleugje nostalgie zoals je dat op Texel ziet, vind ik. Boerderijen, hekken, slootjes en een landschap zonder windturbines in de verte. Tenminste als je richting de Oosterdijk kijkt. Ik reed de Rikkert op: Nostalgie ten voeten uit! Een paar boerderijen, een slootje en hoge bomen vormden silhouetten door het licht van de opkomende zon. Dat licht zorgde niet alleen voor een mooi silhouet, ze maakten ook  mooie kleuren, door de hoge luchtvochtigheid, in de lucht. Het plaatje maakte de winter op dat moment compleet door de rijp op het grasland en het ijs in het slootje. Toen verder de Rikkert op. Nog een paar plaatjes van schapen, boerenlandhekken en de oranje gekleurde lucht gemaakt. Toen draaide ik me om en zag  nog een  spektakel in de lucht. Een mooi lijnenspel van kleuren gemaakt door de zonnestralen van de zon wat ik jullie nu ook wil laten zien. Er is een tijdsverschil van ongeveer 10 minuten tussen het maken van deze twee foto’s, je ziet dat het licht en de kleuren veranderen. Ook omdat de zon omhoog klimt  waardoor de zonnestralen veranderen van afstand tot het wolkendek. Maar ook, ben ik van standpunt veranderd. Tegen de zon of met de zon in de rug maakt het verschil. Maar ook die paar stappen.  Zie het resultaat.

Corina Sas

Lees verder

Op dezelfde dag

Vorig jaar december was er een fotogenieke ochtend: er was vorst, er was een deken van mist, er was rijp op de velden en de zon kwam op. Mooie elementen om op pad te gaan, naar de polder deze keer. Er was al een oranje gloed van de zonsopkomst boven de polder.Het had best flink gevroren de ruiten van de auto zaten dik onder het ijs. Dat wordt flink krabben en dat kost tijd!! En tijd gaat door, de zon wacht niet. Er was al een oranje gloed van de zonsopkomst boven de polder.Het stukje polder wat ik had bedacht was De Rikkert, tussen Andijk en Enkhuizen. Maar o wat was het koud, mist en vorst!! Tijdens de zonsopkomst voelde je de warmte van de zon, of dat wat gaf? Heb verschillende plaatjes kunnen maken en heb genoten van de natuur: schapen in het veld, ganzen en zwanen die overvlogen.

Deze foto heb ik voor u uitgekozen: een plaatje waar je naar blijft kijken, vind ik. De grote felle zon aan de rechterkant, de rechte mistige horizon, het boerenhek wat open staat, een smal bruggetje over het bevroren slootje en de rijp op de grassen. En juist die zon trekt als eerste de aandacht: die grote gloeiende bal, het is net of ie naar links en rechts kan rollen over de smalle mistige lijn.S’ Avonds ben ik naar de dijk gegaan, om 18.15 uur zou de maan opkomen. Precies op dat tijdstip zag je eerst een beetje licht aan de horizon wat langzaam een brandende lamp werd. Langzaam klom de maan omhoog. Er stond nauwelijks wind, waardoor je een mooie reflectie van het licht van de maan op het water zag. Wanneer mijn ogen wat aan het donker gewend waren, zag ik de stokken van de visnetten in het water staan en er ontstond een idee. Ziet u het op de foto? Het vroor en de lucht was vochtig. Hoe zal het de volgende dag zijn? Ook weer zo fotogeniek?

Corina Sas

Nog een paar dagen… Oud en Nieuw!

Met de auto rij ik door Andijk langs allerlei huizen, bomen en hekken die mooi versierd zijn met kerstlichtjes. Ik ga de dijkweg op en rij langs het kerkje op Het Buurtje. Voor het kerkraam in de voorgevel hangt een verlichte ster meer niet. En juist die ene ster voor het raam in dat oude kerkje geeft zo’n eenvoud weer dat dit mij de aandacht trekt. Anno 1667 staat er op de gevel!! Het kerkje heeft allang niet meer de functie van kerk, het is een restaurant.

Lees verder

Aan de andere kant van de dijk is het ook kerst

.Het is bijna kerst, inmiddels hebben we de kerstboom staan mooi versierd met lichtjes, slingers en al wat je mooi vindt. Ook buiten zijn we niet vergeten. Vele huizen zijn mooi versierd, soms hele straten en buurtjes. Een prachtig gezicht wanneer je s ‘avonds even een ommetje maakt. Het blijkt maar weer dat we trots en blij zijn met waar we wonen. En dat is o zo belangrijk!

Op een avond ben ik door Andijk gaan rijden om van al dat moois te genieten, fototoestel mee natuurlijk. Heb er geen foto’s van gemaakt, maar gewoon gekeken wat leuk is om op de foto te zetten. En wie weet? Kreeg toen het idee om de grote gereformeerde kerk aan de Middenweg op de foto te zetten. Zou die verlicht zijn? En wat verbaasde me? Er staat in de buurt van kerk een huis waar de bewoners ervan, iets speciaals van gemaakt hebben: gekleurd licht op de gevel en een rijdend kersttreintje in de voortuin versierd met allerlei lichtjes.

Lees verder

Waar moet u naar toe?

Waar moet u naar toe?

Op de avond dat Sint-Nicolaas zijn intrede doet met een prachtige lichtjes optocht in Andijk ben ik op weg naar Wervershoof. Waarom: Iemand heeft eens gevraagd of ik de mooi verlichte kerk van Wervershoof op de foto kon zetten. Goed voorbereid zat ik in de auto: veiligheidshesje aan, een lampje op m’n hoofd  en het fototoestel -gedeeltelijk ingesteld- ligt met het statief naast me op de bijrijdersstoel.Ik rij halverwege de Kleingouw en daar zie ik in de verte een groepje mensen aan de kant van de weg staan.

Dan zie ik iemand gekleed in een veiligheidshesje zwaaiend met een lamp. “Nee toch!”  In gedachte ben ik al in Wervershoof. De meneer geeft een stopteken en wil wat aan mij vragen. Tijdens het stoppen kijk ik links en rechts: toch iets gebeurt?” Ik druk op het knopje om het zijraam te openen. “Waar moet u naar toe?” vraagt hij. In gedachten verzonken zeg ik: “rechtdoor!” Het veiligheidshesje met zwaailicht zegt: “dat kan!”Halverwege de rit naar Wervershoof schiet ik in lach: veiligheidshesje met zwaailamp laat veiligheidshesje met lamp op het hoofd even stoppen. Wat zal hij hebben gedacht? Gelukkig had ik het lampje uit. En dan schiet het me te binnen: de Sinterklaasintocht natuurlijk.

Ik rij de Dorpsstraat in richting de kerk en ineens zie ik het: zo wil ik het op de foto!Het licht van de schijnwerpers langs de toren, de straatverlichting als sterretjes rondom de kerk.Bij de nabewerking van de foto is er zelfs lensflare zichtbaar, precies richting de kerkklok.Ik denk aan Kerst en Oud en Nieuw!

Corina Sas

Op zoek naar Sinterklaas

Voor vrijdag 3 december had ik een uitnodiging gekregen van, jawel, Sinterklaas. Een uitnodiging om foto’s te mogen maken van deze feestelijke Hollandse traditie. Geweldig vond ik dat, want wie krijgt er een persoonlijke uitnodiging van de Sint zelf om dat te mogen doen!!!! De Sint met zijn 3 pieten bezochten dan een school en we hadden afgesproken dat we elkaar rond 9.00 uur op een bepaald adres in het dorp Opperdoes zouden ontmoeten.

Lees verder

Servan Ott Fotografie: Landschapsfoto Oostvaardersplassen

Voor de Oostvaardersplassen workshops start ik vaak in hut de Kluut van waar een prachtig zicht is op de Keersluisplas. Een landschapsfoto vanaf deze hut gemaakt met het blad af van de Wilgen en twee overtrekkende Grauwe Ganzen, een bijzondere natuurplek.

  • Foto:  f/7.1,  1/1250 sec. Iso 800  

Natuurfotografie en vogelfotografieworkshops

Een keer mee op een leuke en leerzame (ochtend) natuur,- of vogelfotografie safari? Alle groepsworkshops gaan met voldoende aanmeldingen van start. Met veel mooie en verschillende natuurgebieden op de agenda https://www.servanottfotografie.nl/agenda/  De combinatie van natuur en fotografie de ultieme manier om ontspannen in de natuur bezig te zijn. De individuele fotografieworkshops zijn ook altijd mogelijk evenals te boeken als vogel,- of natuurgids, neem dan ook zeker contact met me op of bij vragen https://www.servanottfotografie.nl/contact/ Op 18 december staat een vogelfotografie workshop naar de Pier van IJmuiden en op 2 januari een winter natuurfotografie workshop in de Amsterdamse Waterleidingduinen op de agenda.

De zon gaat onder in de polder, het werk is gedaan

De zon gaat onder in de polder, het werk is gedaan

Het is medio november, een zonsondergang is niet meer te beleven vanaf de dijk bij Andijk, of je gaat naar de Zuiderdijk bij Schellinkhout. Daar kun je de zon nog wel zien ondergaan in het Markermeer.Maar toen ik een aantal dagen geleden, voordat ik deze foto maakte, terugkwam van boodschappen halen en door de polder reed, zag ik de zon ondergaan tussen twee windmolens. Het licht van de zon weerkaatste toen in de ramen van de kassen aan de andere kant van de weg: geen fototoestel bij me…

Lees verder

Servan Ott Fotografie: Ransuilen in een Suikeresdoorn

De herfst is de tijd dat de Ransuilen op hun mooist te fotograferen zijn. Bij elkaar komend alla ‘roestend’ in een boom. Tot het laatste blad is gevallen, ze geen beschutting meer hebben en veelal weer vertrekken. Foto’s van Ransuilen in een gekleurde Suikeresdoorn (Acer saccharum) bij Utrecht. Voedsel zoeken ze tijdens de nachten en vliegen ze met zijn allen tijdens de donkere schemer weg, om voor zonsopkomst weer naar hun favo-boom terug te keren. Schitterende vogels met hun grote oranje ogen en grote oorpluimen; die geen functie hebben als oorschelpen, maar over de status (volwassen, sterk, gezond) en over hun stemming vertellen.

Lees verder

De Kathoek met zicht op de gereformeerde kerk, Andijk

Hier sta ik op de donkerste plek van Andijk De Kathoek. Achter onderaan de dijk met zicht op de kerk en het IJsselmeer. Het licht van de lantaarns langs de dijk schijnt boven de dijk uit en in de verte zie je de lichten van de windturbines die in de Wieringermeerpolder staan. Meer naar links zie je de lichtjes van Medemblik aan de horizon.Het plan was om mogelijk het Noorderlicht te aanschouwen op die plek, daar rond middernacht. Maar niets van dit natuurfenomeen gezien in het noorden. Wel de lichtjes van o.a. Stavoren aan de overkant van het IJsselmeer.  

Lees verder

De skyline van Medemblik en de Wieringermeer


Een aantal weken geleden heb ik jullie twee avondfoto’s laten zien: De spiegeling van de maan in het water en de skyline van de haven van Andijk. Beide gemaakt op de Vooroever bij Andijk. Het werd toen al behoorlijk donker en mijn aandacht was nog steeds richting Andijk totdat ik had bedacht om richting Medemblik te kijken met het idee of het ook de moeite waard was om daarvan ook een foto te maken.

Ik zag dat de zon al onder was. De donkere oranje gloed van het zonlicht hing net nog boven Medemblik en de Wieringermeer. Oké, nog even dan. Maar er is geen enkele lantaarn daar op die brug over De Kom. Sterker nog helemaal geen licht daar op de Vooroever! Wel het licht van de maan. Ik was niet alleen, er zat wat jeugd te chillen daar aan het IJsselmeer. Dus statief met fototoestel verzetten en gericht op Medemblik en de polder de Wieringermeer. Wat een lichten van al die windmolens, jullie mogen zelf bepalen of dat écht wel mooi is. Maar goed we moeten het ermee doen en dan maak je er wat van… En klik… maar de lens reageerde niet dus “klik” lukte niet. Uiteindelijk wel…De volgende dag teruggegaan en nog een keer geprobeerd. Maar had niet hetzelfde effect zoals op deze foto: de lichtjes van de skyline van Medemblik en de Wieringermeer in de bewolking die aan komt drijven, met daarboven het laatste licht van de zon. Ik had wel hetzelfde “effect” met de scherpstelling van de lens: de lens is inmiddels gelukkig weer gemaakt!

Corina Sas

Servan Ott Fotografie: Zeearenden – Polen

Verwonderd en genieten van zeearenden fotograferen. De Oderdelta in Polen is een top leefgebied van de zeearend met tientallen paren. Opvliegend voor vis van de vissers en pal boven je hoofd (2,40 meter spanwijdte van het vrouwtje) is ontzettend imposant en een geweldige natuurbelevenis.Vele verschillende in vluchtbeelden zijn er dan te maken.

Foto 1:  f/6.3 1/6400 sec. Iso 1600   Foto 2:  f/6.3  1/8000 sec. Iso 1600   Foto 3:  f/6.3  1/6400 sec. Iso 1600  Foto 4:  f/5.6  1/4000 sec. Iso 1600

Lees verder

Zonsondergang in de Polder

Op een zaterdagavond hield ik de lucht goed in de gaten, zou ie mooi kleuren? Het blijkt achteraf gezien, om bij twijfel, gewoon maar op pad te gaan. Maar om nu weer naar het IJsselmeer te rijden? Wie weet brengt de polder ook wat moois!Een geluk dat de polder, onze de achtertuin is, dus hoefde ik er niet ver voor te rijden. Natuurlijk is het wel belangrijk dat er een mooie horizon is. Want het is daar wel eens moeilijk om een knappe verdeling te maken van molens, kassen en schuren.Toch heb ik deze keer nog een nostalgisch plekje gevonden: een weiland met scheve paaltjes, prikkeldraad en een scheef hek.  Het blijkt nu ook maar weer eens waar je staat, zit of ligt vanwege het perspectief. 

Lees verder

Van wie is deze fiets?

Van wie is deze fiets?

Tijdens een vaartocht door het Egboetswater bij Wervershoof zagen we in eerste in de verte een vreemd voorwerp onder een brug op een paal liggen. Toen we het voorwerp naderden werd het duidelijk: een fiets. Het zadel vol met zoetwater mosselen, het freem met mooie oranje/bruine roest tinten. De spaken zijn vergaan. En als je goed kijkt zie de draden van de verlichting nog zitten. Ook de rubberen banden en trappers. Het is een opoefiets dat zie aan de mooie ronding in de stang. Een fiets die met zorg en van deugdelijke materialen is gemaakt. Waarschijnlijk vol trots ooit gekocht bij de rijwielhandel. Waar? Dat staat achter op het plaatje bevestigd op het spatbord.Hoe ie in het water is beland en juist daar, onder de brug van de Markerwaardweg? Gestolen? Is diegene later met iemand meegereden met de auto? Of ergens anders in het water gesmeten en met de stroming meegevoerd? Of met fiets en al te water gereden en er zelf uit geklommen en fiets laten liggen?

Lees verder
%d bloggers liken dit: