Wat ben je toch rijk als je in zo’n mooie omgeving en natuur woont met zo’n grote plas water als het IJsselmeer aan je voeten. Met de prachtige, bijna nostalgische, Westfriese Omringdijk die er niet voor niets is aangelegd. En dan vooral als je getrakteerd wordt op zo’n mooie zonsondergang.
Ik ben deze avond naar het strandje van Andijk gegaan, maar eigenlijk wilde ik wel op verschillende plaatsen tegelijk zijn. Dat kan helaas niet: de zon zakt verder totdat de schemering valt en het donker wordt. Ik loop langs de oever van het IJsselmeer, het is doodstil ondanks de wandelaars die hun hondjes uitlaten. Iedereen verbaast zich over de kleuren die ontstaan in de lucht en op het water. Zelf denk ik: hoe kan ik dit moois op de foto krijgen zonder dat ik de windmolens aan de overkant scherp in het vizier heb. Want dat vind ik in dit geval niet mooi.
Dan zie ik een prachtige uitgebloeide schermbloem, de grote engelwortel, staan. Ik zet de inmiddels de gedroogde schermbloem in mijn zoeker op de voorgrond en de achtergrond met de molens in de Wieringermeer worden wazig. Prima zo!En daar zie ik een spin, hij of zij zweeft bijna en is hard aan het werk.Terwijl vele mensen genieten van deze zonsondergang en vele fototoestellen en mobieltjes zullen klikken, maakt de spin ongestoord zijn web. Want er moet gegeten worden en gezorgd worden voor het nageslacht. De schemering valt en het wordt al snel donker. Iedere dag scheelt dat wel 4 minuten. Ja de herfst doet zijn intrede, zal de spin al een lekker hapje hebben gevangen?
Corina Sas
Foto © Corina Sas
Filed under: Andijk, Corina Sas, Fotografie |
Andijk | APB | Andijker Nieuws Net 