Reflectie in een raam: je blijft er naar kijken
Het was begin maart 2020 dat ik op pad ging om foto’s te maken voor de onderwerpen van de Kernvisie Andijk. Dat is best leuk om te doen want ik wist nooit wat voor fotogenieke beelden ik zou tegenkomen. En dan was ik andere dingen aan het fotograferen dan waarvoor ik op pad zou gaan. Toen ging ik op pad voor het thema wonen.
Oude pandjes, boerderijen, vervallen schuurtjes, smalle straatjes van oost- naar west Andijk is zoveel te zien! Zo liep ik in een straatje waar ik een schuur ontdekte waar schapen in verbleven. ik keek door het raam: een gezellig en warm gezicht die wollige beesten. Leuk om een plaatje te schieten. Het raam was behoorlijk vuil dus het was “goed kijken” om die schapen een beetje leuk te portretteren. De zon stond laag en scheen in het raam. Toen ik anders begon te kijken, zag ik de oude huisjes aan de overkant als een spiegeling in het glas. Dat is een grappig gezicht!
Ik ging op m’n knieën zitten vlak tegen de muur om mijn eigen spiegeling niet te fotograferen. Aan de rechterkant stond de schuurdeur open, de zon scheen nog net door de deuropening. Alles compleet voor de foto: het is net of de schapen in de voortuin liggen en genieten van het mooie weer. Ik ben nog een keer terug gegaan en geprobeerd nog een foto te maken omdat het zonlicht net op een schaap z’n snuit scheen en dat daar ook net vuil op het raam zat. Maar ik kreeg het niet voor elkaar: iedere keer zag ik mijn eigen spiegelbeeld. Heb me lang geërgerd aan die rare snuit van dat schaap. Maar nu, een paar jaar later, zeg ik: mooi zo laten, de foto is goed. Waarom? Omdat je er naar blijft kijken.
Corina Sas
Filed under: Corina Sas |
Andijk | APB | Andijker Nieuws Net 